Bierzmowanie a konfirmacja

[Eshet]

Mam pewien problem związany z przymiarkami do konwersji.
Jestem formalnie katoliczką. 'Planowo' podchodziłam do I Komunii a potem, na skutek własnych przemyśleń i braku gotowości duchowej nie podeszłam do bierzmowania. Właściwie była to taka decyzja dotycząca mojego życia religijnego którą uważam za najlepszą (nie ma to jak przystępowac do praktyk religijnych z wewnętrznym oporem i przekonaniem, że chociaż bierzmowanie jest traktowane jak obowiązek, to jest się z góry pewnym, że się z niego nie będzie wywiązywać )
Teraz jednak pojawia się dla mnie problem. Katolicy często tłumaczą konfirmację jako połączenie Komunii i bierzmowania (pierwsze przyjęcie Komunii + znak Ducha Św.). Czy jeżeli bym zdecydowała się na konwersję, to z punktu widzenia KEA byłabym luteranką 'niepełnowartościową' bo bez tego znaku Ducha Św. i musiałabym przystępować do konfirmacji? Czy też sama przysięga podczas obrzędu konwersji traktowana jest jako potwierdzenie?
Może problem trochę wydumany, ale dla mnie jak najbardziej realny

[Krzysiek10]

Konwersja jest równoznaczna z konfirmacją, nabywa się przez nią pełni praw wynikających z członkowstwa w Kościele. Oprawa jest mniej uroczysta niż w przypadku konfirmacji, ale łączy je istotny element wspólny - nałożenie rąk i modlitwa do Trójjedynego Boga o błogosławieństwo, a więc to, co jest punktem kulminacyjnym konfirmacji.

[Ramzej]

Droga Eshet! Gdy dojdzie już do konwersji w Twoim przypadku ( tak, jak za jakiś czas w moim;) )- staniesz się 100% ową luteranką. W trakcie, zaś, przygotowań do konwersji na pewno dowiesz się, że Pan Jezus nie ustanowił takiego sakramentu jak bierzmowanie.
Pozdrawiam Ciebie i wszystkich forumowiczów z Defragmy.

[Eshet]

Ramzej: zważywszy na to że rozważam już konwersję, od jakiegoś czasu wiem jakie jest stanowisko KEA na temat bierzmowania i je przyjmuję, gdybym jeszcze tego nie wiedziała to to by oznaczało że nie sięgnęłam ani razu ani do Biblii, ani do pism Lutra, ani do kościelnych dokumentów i o konwersji nie mogłoby być mowy tak czy inaczej dziękuję za odpowiedź, Tobie i krzyśkowi, uspokoiliście mnie

[jagna]

Nie będę już nic wyjaśniać, ale mam pytanie do konwertytów związane z brakiem konfirmacji: nie czujecie się przez to, jakby to powiedzieć...inni? Ja wiem, że przeszliśmy do KEA dłuższą drogę niż luteranie z dziada pradziada, to co dla urodzonych luteran jest oczywiste my nieraz musieliśmy długo rozgryzać, wybraliśmy KEA świadomie, nie traktując go jako oczywistość, ale ja osobiście czuję się dziwnie z tym, że nie chodziłam na szkółkę niedzielną, nie miałam konfirmacji. Nie wiem jak nazwać to uczucie...gorsza?

[Dagmara]

Nie będę już nic wyjaśniać, ale mam pytanie do konwertytów związane z brakiem konfirmacji: nie czujecie się przez to, jakby to powiedzieć...inni? Ja wiem, że przeszliśmy do KEA dłuższą drogę niż luteranie z dziada pradziada, to co dla urodzonych luteran jest oczywiste my nieraz musieliśmy długo rozgryzać, wybraliśmy KEA świadomie, nie traktując go jako oczywistość, ale ja osobiście czuję się dziwnie z tym, że nie chodziłam na szkółkę niedzielną, nie miałam konfirmacji. Nie wiem jak nazwać to uczucie...gorsza?

Ja też mam takie uczucie, ale myślę, że po oficjalnej konwersji to się może zmieni.

[Eshet]

Ja się nie czuję gorsza, co najwyżej przez okoliczności życiowe pozbawiona czegoś fajnego i z innymi doświadczeniami. To jak przyjście do innej szkoły w trakcie jakiegoś etapu nauki, powoduje dyskomfort, coś zostało przeżyte osobno, ale koniec końców można się zgrać

[Kolejarz]

potwierdzam co zostało już napisane - brak bierzmowania nie jest najmniejszym problemem.

Jako ciekawostkę uściślającą pragnąłbym jeszcze dodać, że ani w teologii rzymskokatolickiej bierzmowanie/spowiedź/"nauka do pierwszej komunii", ani w luterańskiej konfirmacja NIE SĄ warunkami koniecznymi do przystąpienia ochrzczonego do Komunii - są to normy z pewnych przyczyn przyjęte zwyczajowo, a i to nie wszędzie.

[pieszy]

Tak się zastanawiam, jak ktoś mówi, że ten kto zmienił wyznanie z krk na ewangelickie, to może czuć się gorzej niż luteranie z dziada pradziada. No ale przecież... czy M. Luter to był luteranin z dziada pradziada? No ,to czy on się przez to gorzej czuł? Przecież też zmienił wyznanie. To bardzo podobna droga... Fakt, że on był pierwszy.

[qbas81]

Witam!

Moim zdaniem, nie można wartościować, że ktoś jest 'lepszy' lub 'gorszy' jeśli jest konwertytą - moim zdaniem, trzeba docenić, że zdecydował się na taki krok, często (co widać z innych wpisów) mimo niechęci otoczenia. Musiał także wykonać pracę, by poznać nowe dla niego wyznanie i w jakiś sposób pokonać dotychczasowe przyzwyczajenia, którymi zawsze 'przesiąkamy' przez lata przebywając w otoczeniu danej denominacji.

Konwersja to jedna z możliwych dróg chrześcijanina i trzeba się radować, że Ktoś świadomie dąży do Boga

Pozdrawiam!
Kuba